[Galiza] Tractores á rúa!

Dende o pasado xoves, e tras un verán de mobilizacións no sector lácteo, centos de tractores, chegados dende distintas comarcas, manteñen unha forte acción na cidade de Lugo coa fin de obrigar ás institucións e á industria a fixar uns prezos dignos para o leite e a garantir o sostemento do sector en Galiza. Ademais da realización de asembleas para decidir o futuro da mobilización, promoven unha recollida de sinaturas para esixir a fixación dun prezo mínimo para o leite, a recollida deste por parte da industria e a declaración de nulidade dos contratos abusivos.

Este luns iniciouse tamén a mobilización en Compostela, que se estenderá ata o vindeiro xoves, coincidindo coa xuntanza das e dos ministros de Agricultura da UE en Bruxelas. Tras tres días de tractoradas, o día 10 unha manifestación a pé dende Salgueiriños concentrarase fronte ao edificio da Xunta para esixir as medidas necesarias que impidan o desmantelamento do medio rural.

Estas mobilizacións encádranse dentro dun contexto problemático para o sector lácteo. Os gobernos galego e español, así como a UE, adoptan políticas tendentes a aumentar os beneficios e asegurar o poder da oligarquía alimentaria arruinando ás pequenas explotacións, normalmente familiares, coa fin de impor cada vez peores condicións de traballo no medio rural. Cuns prezos lonxe de cubrir os custes de produción e o incumprimento dos contratos por parte dos empresarios, as gandeiras galegas ven imposible manter as súas granxas, concentrándose cada vez máis a produción en mans duns poucos. Todo isto responde a unha estratexia que pasa por desmantelar o noso rural, impoñer peores condicións de vida neste e seguir aumentando os beneficios duns poucos en contra das traballadoras rurais. Nesta situación, ás gandeiras, os sindicatos e as organizacións agrarias deben seguir o camiño de organización e mobilización iniciados ata conquistar as reivindicacións que os unen.

A Xuventude Comunista entende que estas lexítimas protestas das nosas gandeiras teñen que continuar e fortalecerse ata asegurar que se garanta o cumprimento das súas reivindicacións, por medio das accións necesarias para obrigar á industria e ó goberno a asumilas. Dende a organización e a unidade seremos quen de frear as políticas neoliberais que condenan ás gandeiras en concreto, pero en xeral á clase obreira, a soportar condicións de traballo e de vida totalmente inxustas.